Paul Dessau (Hamburg, 19 december 1894 – Königswusterhausen (bij Berlijn), 28 juni 1979) was een Duits componist en dirigent. Tijdens het Franse exil gebruikte Paul Dessau ook volgende pseudoniemen: Henry Herblay en Peter Daniel.

Levensloop
Dessau kreeg al op vroege leeftijd muzikaal onderricht van zijn grootvader, die voorzanger in de synagoge was. Toen hij amper 11 jaar oud was, gaf hij al optredens als violist. Van 1910-1912 studeerde hij aan het Klindworth-Scharwenka conservatorium in Berlijn en wijdde zich vanaf 1912 aan een loopbaan als kapelmeester. In 1918 werd hij benoemd tot dirigent en componist van de Kammerspiele in Hamburg. Van 1925-1933 werkte Dessau als eerste kapelmeester aan de Städtische Oper Berlin, daarna emigreerde hij naar Parijs, waar hij bevriend raakte met René Leibowitz, die hem inwijdde in de geheimen van het twaalftoonssysteem. In 1939 emigreerde hij naar de Verenigde Staten en vestigde zich in New York. Hier leerde hij Bertolt Brecht kennen, met wie hij vanaf 1942 samenwerkte. In 1948 keerde Dessau terug naar Duitsland waar hij zich in Zeuthen (bij Berlijn) vestigde. Aan de Akademie der Künste in Berlijn, kreeg hij in 1952 zijn aanstelling als docent en in 1959 als professor. Hij behoorde tot een van de belangrijkste componisten van de voormalige DDR en was het voorbeeld voor talrijke jonge kunstenaars.
Bron: wikipedia

Het Concertino (1924) won in 1925 een prijs bij de compositiewedstrijd van Uitrgeverij Schott. In de jury zat o.a. Paul Hindemith.