Werner Richard Heymann (1896 Königsberg – 1961 München) was in Berlijn actief als klassiek componist vanaf 1912. Aan het eind van de jaren 1910 begon hij sons voor shows en cabarets te schrijven en was muzikaal leider voor Max Reinhardt (1918/19). Als UFA fiolmcomponist werkte hij aanvankelijk als assistent van Erno Rapee, maar nam diens leidende taak in 1926 over.
Heymann bleef onder contract tot 1933 als muzikaal directeur en componeerde verschillende klassieke films waaronder enkele van F.W.Murnau en Fritz Lang.
Hij ontwikkelde zich tot een van de meest vooraanstaande (film)operette-componisten met 'hits' in films als Le chemin du paradis (1930) en Monte-Carlo (1931).
De jood Heymann moest in 1933 voor de nazi's vluchten en belandde, via Parijs en London, in Hollywood, waar hij o.a. films van Ernst Lubitsch (Ninotschka/Jeux dangereux) van muziek voorzag.
Heymann keerde in 1951 terug naar Duitsland en bleef actief als film- en theatercomponist tot zijn dood in 1961.