Paul Hindemith (1895 - 1963) (alt)violist, leraar, organist, theoreticus en dirigent, wordt gerekend tot Duitslands belangrijkste componisten.
Hij was avontuurlijk en eigenzinnig, talentvol en veelzijdig, was scherp in zijn oordeel en deinsde niet terug voor een shockerend effect (het misbruiken van Wagners Tristan-citaat, jazz of mechanische muziek). Toch wortelde zijn muzikale taal volledig in het verleden, de Europese klassieke muziek, waardoor hij waardering ondervond van zowel progressieve als conservatieve muziekliefhebbers (zelfs na Hitlers machtsovername werd hij nog vrij lang getolereerd).
Hindemith studeerde aan het 'Dr. Hoch's Konservatorium' in Frankfurt en speelde van 1915 tot 1923 in het operaorkest van Frankfurt. Van 1921 tot 1929 was hij altist van het befaamde Amar Quartett, een strijkkwartet dat zich inzette voor hedendaagse muziek.
In 1927 werd hij benoemd tot leraar compositie aan de 'Hochschule der Künste van Berlijn'.
In 1938 emigreerde Hindemith naar Zwitserland, maar vestigde zich uiteindelijk in  VS (1940). Hij gaf les op de Yale Universiteit en werd in 1948 Amerikaans staatsburger.
In 1951 keerde hij terug naar Europa en werd leraar aan de Universiteit van Zürich.

Hindemiths oeuvre is zeer uitgebreid en divers. Hoewel hij een vurig aanhanger van de eigentijdse muziek was, voelde hij zich nooit aangetrokken tot de dodecafonie. Naast uitvoerend musicus en componist was Hindemith ook auteur van verschillende muziektheorieboeken.