Nikos Skalkottas (Euboa, 8 maart 1904 – Athene, 19 september 1949) was een Grieks componist. Hij kwam uit een muzikaal gezin en toonde reeds op 5-jarige leeftijd zijn viooltalent. Nadat hij als 16-jarige met een gouden onderscheiding afstudeerde aan het conservatorium van Athene, kreeg hij een studiebeurs toegekend, die hem in staat stelde zijn vioolstudie in Berlijn voort te zetten.
Echter tot verdriet van zijn leraar besloot Skalkottas zich vanaf 1924 volledig aan componeren te wijden. Hij studeerde o.a. bij de Busoni-leerlingen Jarnach en Weill en trad in 1927 toe tot de meesterklas van Arnold Schönberg aan de 'Akademie der Künste'. Hij zou er blijven tot 1933. Doordat de politieke toestand hem het leven in Berlijn onmogelijk maakte, keerde hij naar zijn vaderland terug, waarbij hij een groot deel van zijn manuscripten in Berlijn achterliet. Een aantal daarvan is nooit meer teruggevonden.
Zijn mede-leerling Peter Schacht berichtte hierover (in een brief aan Erich Schmid): "Den Skalkottas haben wir mit viel Mühe nach Athen abgeschoben, es war das einzige richtige für ihn. Er lebte nur noch von Schulden und war so heruntergekommen, dass er nicht mehr arbeiten konnte. Jetzt ist er wenigstens bei seinen Eltern und kann sich erstmal erholen".
Terug in Griekenland had Skalkottas geen andere keus dan orkestviolist worden. Moderne muziek was non-existent en als componist was hij totaal onbekend.
Dientengevolge werkte hij in volledige anonimiteit aan zijn oeuvre tot zijn vroegtijdige, onverwachte dood.
Pas vanaf de jaren zeventig begint Skalkottas weer op te duiken op concertprogramma's. Het sublieme New Hellenic Stringquartet zette eind jaren negentig zijn sublieme kamermuziek op cd (BIS-CD-1074 Stereo/BIS-CD-11234 Stereo).