In 1941 kreeg Bowles een opdracht van het Guggenheim Fonds voor het schrijven van een opera op een libretto van William Soroyan.
Hij verliet New York om in Mexico aan het werk te gaan, maar na enkele maanden constateerde hij dat hij met dit libretto niets kon aanvangen. In plaats daarvan richtte hij zich op de Spaanse dichter Frederico Garcia Lorca en koos een van zijn meest mysterieuze, surrealistische werken Asi que pasen cinco años ('Wanneer vijf jaren voorbij zijn"), waarvan het onrealistische karakter hem beviel. Het libretto dat Bowles ervan maakte was een droomachtige, anti-dramatische fantasie; in zijn eigen woorden: "It meant nothing and it went nowhere".
The Wind Remains, zoals hij het stuk noemde, bevat alle elementen van de traditionele Spaanse 'Zarzuela': gesproken tekst, zang, dans, instrumentale tussendelen en een mise-en-scene. Over het Spaanse karakter oordeelde hij: "It was not part of my desire to write music that sounded Spanish; it seemed to me that if the music were like the text it would end-up being Spanish in the way I wanted it to be".
De New Yorkse pers reageerde enthousiast op de première in 1943, waaraan de danser/choreograaf Merce Cunningham meewerkte. De muzikale leiding van deze wereldpremiere was volgens de New York Times in handen van 'een jonge, nog onbekende, maar zeer begaafde pianist/dirigent: Leonard Bernstein'.
De pers was alleen minder te spreken over het ontbreken van een verhaal.