In de vroege werken van Stefan Wolpe (jaren twintig) zijn atonaliteit naast jazzinvloeden duidelijk hoorbaar. Geen enkel componist uit die jaren heeft deze twee uiteenlopende muzikale werelden op zulk een geraffineerde, vindingrijke wijze weten te combineren. Geert van Keulen (componist en vm. basklarinettist van het KCO) instrumenteerde een aantal pianostukken uit die periode, in opdracht van de Wolpe Society (Canada). De stukken werden onder de titel 'Suite from the Twenties' in 2002 voor het eerst uitgevoerd in New York (92Y) onder leiding van Werner Herbers.
"Met mijn instrumentatie van de composities voor piano-solo van Wolpe, die onder de verzamelnaam "Suite from the Twenties" zijn verschenen, heb ik niet alleen geprobeerd de soms enigszins diffuse, moeilijk te volgen pianostukken duidelijker en verstaanbaarder te maken, maar ook op de stilistishe omgeving meer licht te werpen. Is bijvoorbeeld de nabijheid van Kurt Weil in Blues en Marsch nr.1 betrekkelijk duidelijk, naar mijn mening is Wolpe's belangstelling voor het werk van Schönberg, en met name voor diens Serenade op.24(1923) waarneembaar in o.a. Tango(1926) , Tanz (Charleston/1929) en Rag-Caprice (1927).
Door middel van motivische behandeling en keuze van instrumentarium heb ik geprobeerd deze relaties duidelijker te laten horen, zonder echter de originaliteit van deze verbluffende composities geweld aan te doen."
Geert van Keulen