Igor Markevitch (Oekraïens: Ігор Маркевич) (Kiev, 9 augustus 1912 - Antibes, 7 maart 1983) was een Oekraïens componist en dirigent.
Toen Markevitch twee jaar oud was, verhuisde zijn ouders naar Zwitserland.
Alfred Cortot ontdekte zijn muzikaal talent en nam hem in 1926 mee naar Parijs om hem een opleiding te geven tot componist en pianist.
Hij studeerde bij Nadia Boulanger en in 1929 boekte hij succes met de uitvoering van zijn Concerto Grosso in Parijs.
Béla Bartók omschreef Markevitch eens als "...de meest opvallende persoonlijkheid in de eigentijdse klassieke muziek..." en noemde hem zelfs als invloed op zijn eigen werk. Gedurende de jaren dertig kreeg Markevitsj in toenemende mate waardering voor zijn composities en werd er meermalen aan hem gerefereerd als "de tweede Igor"—waarbij de eerste Igor natuurlijk Igor Stravinsky was.
Nadat hij in oktober 1941 een nieuwe orkestraal werk had voltooid werd hij ernstig ziek. Eenmaal hersteld, besloot hij het componeren er aan te geven en zich te concentreren op dirigeren.
Al op achttienjarige leeftijd had Markevitch zijn debuut gemaakt als dirigent, bij het Koninklijk Concertgebouw Orkest. Zijn interpretaties van het Franse en Russische repertoire alsmede de twintigste-eeuwse muziek werden alom gerespecteerd.
Hij vestigde zich in Italië en verkreeg de Italiaanse nationaliteit. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij actief in het Italiaanse verzet. In 1953 verhuisde hij opnieuw, ditmaal naar Londen, en vervolgens nog eens naar Zwitserland. Vanaf 1965 werkte hij voor het Spaanse RTVE Orkest. Hij overleed onverwacht in Antibes op 7 maart 1983.

Bron: Wikipedia/W.H.